چگونه با کودکان درباره عروسک های سکسی صحبت کنیم بدون سکس‌نکوهی؟
برگردان: مریم
چهار مدل از عروسک «پولی» (یک عروسک دختر معروف٬ که دیگر تولید نمیشود) با موهای بلند، لوازم و لباس های فریبنده به همراه چکمه های پاشنه بلند.
آیا این هرزه‌نکوهی است که ورژن روسپی عروسک «پولی» را بسازیم؟ ربکا هینس در واکنش به نظرات مربوط با این مقاله مارگوت مگوان می‌گوید نه اینطور نیست.
من مخالفم اما من میدانم که سخنان هینس و مگوان و همچنین هنرمندان پشت پرده ساخت عروسک های سکسی چه پیشینه فکری دارند؛ من کاملن میدانم.
درحال خرید لباس هالووین برای دخترم بودم زمانی که ۳ سالش بود٬لبریز از خشم شدم وقتی وارد ردیفی از لباس های سکسی شدم که برای دختران گروه سنی ۴ تا ۶ سال طراحی شده بود.
این هم آزادهنده است وهم باعث تاسف که کمپانی ها لباس های «سکسی» را برای دخترانی وارد بازار کرده‌اند که بسیار برای فهمیدن معنی ِ «سکسی» ، کوچک هستند.
من از والدین و دیگران میخواهم که از این کمپانی ها انتقاد کنند و آنها را برای اینکه کاری میکنند که دختران، به ظاهرشان بیشتر از هرچیز دیگر توجه کنند، مسئول و پاسخگو بدانند٬ نیز برای در اختیارقرار دادن چنین گزینه های محدودی برای ابراز هویت آنها.
و من یقینا میتوانم زمانی را تصور کنم که دخترم را از پوشیدن لباس های اینچنینی در اماکن عمومی منع کنم٬ به دلیل نگرانی از نحوه برخورد مردم؛ حتا اگر بدانم راه حلش کنترل لباس دخترم نیست.
اما راه هایی برای انجام اینکار هست که شامل «سکس‌نکوهی» میشود و نیز راه هایی که شامل این موضوع نمیشود٬ و پیراستن و طراحی کردن عروسک هایی با لباس های سکسی به حالت روسپی ها، قطعن شامل عنوان «سکس‌نکوهی» میشود (بگذریم از اینکه «روسپی‌هراسی» هم هست).
هینس می‌گوید نمودهای زنان و دختران (مثلن شخصیت های کارتونی یا عروسک‌ها) نمیتواند «سکس نکوهیده» شوند به این دلیل که آنها واقعی نیستند پس نمیتوانند هیچ گونه احساس شرمساری داشته باشند.
اما یک تفاوت بین نیت و اثر وجود دارد. البته که یک عروسک و یا یک شخصیت تلویزیونی نمیتواند احساس شرمساری کند٬ ما این موضوع به کودکانمان آموخته میشود که به این موضوع پی ببرند که نوعی از لباس ها برای پوشیدن، نا مناسب هستند. رسانه های اصلی که همواره نقش بسیار مهمی در این آموزش ایفا کرده‌اند. منن دنبال راهی هستم برای انتقاد به «سکسی کردن» بدن دختران٬ بدون اینکه بدتر به آن دامن بزنم (اشاره به عروسکهای سکسی)٬ و احساس میکنم این کار ، ممکن است. این کار فقط نیاز به صادق بودن دارد٬ با خودمان و با کودکانمان٬ و دقیقن به چیزهایی که احساس میکنیم٬ میگوییم و کودکمان میشنود دقت کنیم.
به عنوان یک فرد بالغ، ما تفاوت بین لباسی که برای سکسی کردن دختران ۵ ساله طراحی شده و لباس تابستانه طراحی شده برای دختربچه ی ۵ ساله که تنگ و کوتاه است و وقتی که مثل میمون از جایی آویزان میشود و روی سرش می‌افتد٬ را می‌فهمیم.
عده ای از مردم هم هستند که به طور کاملا جدی معتقدند که هر دو مورد بالا کاملا اشتباه و نامناسب است. اما من احساس میکنم که مورد دوم اشکالی ندارد.
هرگز نمیخواهم به دخترم بگویم که او باید بدن خود را بپوشاند٬ ولی من نمیخواهم لباس هایی بپوشد که او را عمدا سکسی نشان میدهند.
سوال اینجاست که من چگونه تفاوت این دو مورد را به یک دختر بچه ی ۵ ساله توضیح دهم ؟!
بسیاری از بزرگسالان از کلمه ی ” نامناسب” استفاده میکنند و از استفاده کردن از کلمه ی سکسی و شهوت انگیز کاملا امتناع میکنند.
اما من احساس میکنم زمانی که ما به کودکمان مشکل اصلی را بگوییم آنها را توانمند میکنیم٬ به جای اینکه از یک سری واژه های رمزی استفاده کنیم و معنی و مفهوم اصلی را از قلم بیاندازیم که در باعث کج فهمی میشود.
بسیاری از والدین صادقانه و کاملا رو راست در مورد سکس با بچه های کوچکشان صحبت میکنند به عنوان چیزی که بزرگتر ها از آن لذت میبرند اما بچه ها هنوز برای آن آماده نیستند. اگر ما بتوانیم به صورت سکس-مثبت [[نگرش مثبت به سکس به جای زشت دانستن آن]] در مورد سکس با فرزندمان صحبت کنیم٬ همچنین باید قادر به صحبتهای متناسب با سن٬ راجع به پوشیدن لباس های سکسی باشیم٬ بدون انتقاد از انتخاب های شخصی.
اما همانطور که ما به دخترمان راجع به ناراحت بودنمان وقتی لباس های سکسی میپوشد توضیح میدهیم٬ باید به آنها به طور شفاف بگوییم که این موضوع ربطی به پوشاندن بدنشان ندارد.
اینکه در همان شرایطی که پسرها میتوانند بالا تنه عریان داشته باشند، همه باید مجاز به انجام این کار باشند! و اگر دخترها میخواهند با لباس کوتاه از میله بالا بروند٬ به کسی مربوط نیست اگر لباس زیر آنها نمایان بشود.
متاسفانه بسیاری از بزرگسالان احساس میکنند اینکه لباس زیرِ دختر شما نمایان بشود به آنها مربوط است و به راحتی تذکر خود را در ملاء عام فریاد می‌زنند.
شاید لازم باشد که ما این مکالمه را با اضافه کردن این نکته ادامه دهیم که بعضی وقت ها آسان تر است که با قواعد جامعه پیش برویم با پوشیدن یک شلوارک زیر دامن٬ برای جلوگیری کردن از سرزنش شدن از طرف اجتماع. این گزینه برای جلوگیری از آن مشکل ایرادی ندارد٬ اما بخش: “من با بعضی از قواعد مخالفم” یکی از‌قسمت های فوق‌العاده مهم این مکالمه است.
هنگامی که راجع به نمود افراد بالغ یا نوجوانان بزرگتر در رسانه‌ها یا و در عروسک ها صحبت میکنیم، انتقاد های ما باید روی معرفی محدود دخترها و زن ها در رسانه ها متمرکز شود.
چرا همه ی آنها لاغر هستند و بدن سالمی دارند؟
چرا معمولا آنها سفید پوست هستند با موهای صافِ بلوند؟
چرا همه ی آنها یک‌نوع و رنگ لباس را میپوشند ؟ ( قضاوتی روی کفش های پاشنه بلند و دامن های کوتاه نمی‌کنم)
لازم به ذکر نیست که چرا مردم از تمام جنسیت ها همان لباس ها و مدل ها و رنگ هارا به تن نمی‌کنند؟
در زندگی واقعی ، زن ها در هر سایز و رنگ های مختلف پوست هستند و مدل های مختلف لباس و آرایش مو دارند.
رسانه ها باید همه ی نوع زنان را نمایش دهد و نه فقط یک نوع آنها را!
نظرات سربسته مانند اینکه این کفش‌ها خیلی راحت نیستند یا آن دختر با آن لباها حتما سردش است، کمکی نمیکند. کودک ما تنها یاد میگیرد که چیزی بسیار بد راجع به نوع پوشش یک عروسک وجود دارد که صحبت در مورد آن تابو است.
من مدافع والدینی هستم که نگرانی هایشان را به شرکت‌هایی که عروسک های سکسی برای کودکان تولید میکنند ابراز میکنند – ان دسته از شرکت ها باید بدانند که والدین از این کار ناراحت هستند.
اما کودکان مامتوجه طرز رفتار و گفتار ما میشوند. مثلن وقتی می‌شنوند که ما از «عروسک های روسپی» حرف می‌زنیم و کم کم متوجه میشوند که بحث واقعی این نیست که آنها در این لباس سردشان میشود و مشکل جای دیگری است.
آنها شروع به تفکر به این موضوع میکنند که ” اون دختر با اون لباساش حتما باید سردش باشه ” در واقع راجع به سرد بودن نیست !
اما اگر رفتار و گفتار ما سکس نکوه باشد (سکس و سکسی بودن را زشت بداند)٬ فرزند ما با این تفکر رشد میکند که «مشکل از لباس است» یا بدتر از آن «مشکل از زنانی است که این لباسها را میپوشند».
منبع: everyday feminism
