گله از مادر وطن دارم!
زندخت (فخرالملوک زندپور)، ۱۲۸۸-۱۳۳۱
صاحب امتیاز مجلهء دختران ایران ۱-۷ (۱ مرداد ۱۳۱۰-۳۰ آبان ۱۳۱۱) و بنیان‌گذار مجمع انقلاب نسوان بود.
او از چهره‌های روشنفکری بینظیر است و نوآوری فکری ایشان از روشنفکران مرد همزمانش برتر است. تغییر نامش از زندپور به زندخت (زند دخت) یکی از جلوه های این پیشتازی فکری است. او فروغ عصر خویش بود.
نه من شکایت از مردم وطن دارم
خدا گواه که از عمر خویشتن دارم
هر آنچه شکوه نمودم ز خلق سود نکرد
از این سپس گله از مادر وطن دارم
برای این که بپرورد دختری چو من
که هر دم از غم دل خواهش کفن دارم
ز بس که زندگانی زن به پارس ننگین است
من غمین گله زین رو ز جنس زن دارم
اگر چه جنس زن و گل به یکدگر ماند
ز خواری زن انگشت در دهن دارم
برای زینت این شعر بیتی از عارف
نگارم ار چه دلی خوش نه زین زمن دارم
”ز بس که مردمک دیده دید مردم بد
دیگر ز مردمک دیده سوء ظن دارم“
چو روزنامه‌نگاران داخل ایران
به یار گو سسه قصه نگاشتن دارم
میان ملت آلوده‌خواب میدانم
چه آتشی است که فتاده بر بدن دارم
در این محیط شود لکه‌دار هر دامن
به پای یزدان من پاک پیرهن دارم
به ”زندخت“ پریشان گوشه‌گیر بگو
که من کناره ز سرو و گل و چمن دارم
ایران زندخت، ”استقبال غزل یگانه شاعر ملی و ایران دوست (عارف)،“ حبل‌المتین، سال ۳۵، شماره ۳۶-۳۷ (اکتبر ۱۹۲۷)،۲۳.
از صفحه فیس‌بوک دکتر محمد توکلی
