تسهیلات شهری حضور اجتماعی زنان و مادران را تسهیل نمی‌کند، بلکه ضعف را به آنها القا میکند
در قسمت انگلیسی نوشته : اولویت با معلولان و زنان.
بهتر نیست به جای جنسیتی کردن اولویت استفاده از خدمات، به نیازهای افراد توجه کنیم؟ کسی که فرزند کوچک به همراه دارد نیاز به آسانسور برای بالا پایین کردن کودک با کالسکه در ایستگاه‌های مترو دارد، نیاز به دسترسی به امکان عوض کردن بچه دارد، نیاز به اولویت در ورود به هواپیما و صفهای دیگر دارد، نیاز به امکانات نگهداری کودک در فضاهای خرید و نمایشگاه دارد.
چرا به جای نیازهای واقعی زنان و مادران، در موارد نالازم به آنها اولویت داده میشود که به نوعی تفاوت بین دو جنس را برجسته‌تر کرده و زنان را نیازمند حمایت ویژه جلوه می‌دهد؟
