به قدمت تاریخ سینما٬ سن زنان با فرصت بازی در فیلم نسبت عکس داشته است. تحقیقات نشان می‌دهد که ۸۰ درصد از نقشهای اصلی در بازیگران بالای ۴۰ سال به مردان پیشنهاد می شود در حالیکه زنان میانسال دیگر دوران «داف بودن» بودن را پشت سر گذاشته اند و نمی توانند نقشهای عاشقانه در مقابل مردانی چندین برابر سن خود بازی کنند٬ بلکه باید در نقش مادران مردانی تقریبن همسن خود ایفای نفش کنند. لیو تیلور ۳۸ ساله در مصاحبه با نشریه مور می گوید: ” زمانی که در دهه دوم زندگی ات هستی، نقشهای فراوان هیجان انگیزی به عنوان دختران جوان به تو پیشنهاد می شود اما در سن و سال کنونی من، معمولا فقط می توانی در نقش دوست‌دختر یا همسر کسی بازی کنی. در واقع به نوعی یک شهروند درجه دوم باشی.”
خوشبختانه تعداد انگشت شماری کارگردان از سینمای مستقل تلاش می کنند تا زنان را خارج از این چارچوبهای کلیشه ای به تصویر بکشند.
به افتخار از بین بردن کلیشه حذف زنان میانسال از عرصه هالیوود، چند فیلم خوب را که به دنیای درونی زنانی غیر از دخترکان ساده دل می پردازد، برایتان فهرست کرده ام. همه این فیلمها جدید هستند و زنان بالای ۴۰ سال بازیگر نقش اول آنها هستند. این فیلمها بدون اینکه قهرمانهای خود را به کلیشه های مادری فروکاهند بر جنبه های مختلفی از زندگی زنان مانند شغل، هنر، خانواده، جنسیت، هویت، سلامت و خودکاوی تمرکز کرده اند.
۱. کارول (۲۰۱۵) Carol
یک داستان عاشقانه تکان دهنده برخاسته از دورانی دیگر بین دو زن همجنسگرا
تاد هینز کارگردان کارول، در این فیلم کاملا مردان را نادیده گرفته و در نمایشنامه ای عاشقانه رابطه دو زن به نام کارول (کیت بلانشت) زنی فرهیخته و اسرارآمیز و ترزا (رونی مارا) که آسیب‌پذیر و حساس است را به تصویر می کشد. کارول یکی از نامزدهای مطرح اسکار سال ۲۰۱۵ بود. روایتهای زندگی زنان همجنسگرا معمولا ناگفته باقی می ماند اما هینز توانسته است این تراژدی را در کمال زیبایی روی پرده بیاورد. کارگردان کارول ناتوانی در عشق‌ورزیدن به کسی که حقیقتا عاشق او هستی را در قالب تصویر، ایفای نقش بازیگران، نور و رنگ ، با تبحر خاصی به تصویر کشیده است. این مساله که آرزوها تا چه حد می توانند دنیای اطراف ما را تغییر بدهند٬ در این فیلم به طور هنرمندانه‌ای روایت شده است.
۲. ارقام (شخصیت‌های) پنهان (۲۰۱۶) Hidden figures
داستان زندگی زنان سیاهپوستی که به آمریکا کمک کردند در رقابت فضایی با روسیه پیروز شود.
کماکان تعداد معدودی از زنان رنگین پوست عهده دار ایفای نقشهای اصلی در هالیوود می شوند. اما امیدواریم همانطورکه دختران بیشتری با دیدن “ارقام پنهان” مایل به مشارکت در علم و فناوری شده اند، فروش بالای این فیلم و نقدهای خوبی که از آن منتشر شده است باعث تغییر و حضور بیشتر زنان رنگین پوست در صنعت سینما شود. “ارقام پنهان” با بازیگری تراجی پی. هنسون در نقش کاترین جانسون به داستان زندگی یک زن ریاضیدان سیاهپوست در ناسا می پردازد. زنی که با محاسباتش در اعزام اولین فضانورد آمریکایی به فضا کمک کرد. اکتاویا اسپنسر و جنل مونی نیز به عنوان همکاران او در این فیلم حضوری درخشان دارند. تماشای آنها سوار بر یک ماشین روباز سبز در حال رانندگی در جاده های ویرجینیا که مشغول بحث درباره هندسه اقلیدسی و حقوق مدنی هستند، باعث می شود که دیگر هیچوقت دلتان نخواهد فیلمی را که از آزمون بکدل رد شده است ببینید.
۳. کودک بریجیت جونز (۲۰۱۶) Bridget Jones’s Baby
کمدی زایمانی واقعا خنده دار
ادامه فیلم دفتر خاطرات بریجیت جونز بعد از انتظاری طولانی، بسیار غافلگیرکننده بود. بریجیت وقتی متوجه می شود که باردار است بین مارک دارسی یک عشق قدیمی که کالین فرث نقش او را بازی می کند و جک کوانت با بازی پاتریک دمسی یک آمریکایی باحال گیر می افتد. بریجیت نمی‌داند کدامیک ازاین آقایان دقیقا پدر فرزند او هستند. به تصویرکشیدن دغدغه های روزمره یک زن میانسال و اهمیت به مسائلی مانند حرفه، دوستی ها و مادری در این فیلم باعث می شود احساس خوبی به بیننده دست دهد. رها کردن مسائل مربوط به روابط عاشقانه و اهمیت دادن به کلیت زندگی یک زن میانسال، همچنین توجه ویژه به این فیلم در جشنواره فیلم گلستون بری، “کودک بریجیت جونز” را تبدیل به یک فیلم بدیع و متفاوت کرده است. گرما و جذابیت این فیلم شما را همان قدر به دیدنش ترغیب می کند که ممکن است از تماشای یک کمدی عاشقانه لذت ببرید.
۴. انصاف (۲۰۱۶) Equity
اولین فیلم زن محور در وال استریت
“انصاف” درباره سه زن در یک فضای کاری مردمحور است. «آنا گان» در نقش نائومی یک بانکدار قدرتمند است که روی یک پروژه بزرگ افزایش عرضه عمومی کار می کند. سارا مگان تامس به عنوان دستیار بلندپرواز او و آلیشیا رینر در نقش وکیلی که شرکت نائومی را متهم به کلاهبرداری امنیتی کرده است، در کنار او در این فیلم بازی می کنند. تامس و رینر هر دو از تهیه‌کنندگان “انصاف” نیز هستند. سازندگان این فیلم هیچ توجیهی برای راهی که قهرمان آن برگزیده است نمی آورند و اصلا بر آن نیستند که تصمیماتی را که نائومی در این مسیر اتخاذ کرده است، در قالبی اخلاقی ارائه کنند. هدف فیلم به هیچ وجه نمایش این کلیشه رایج نیست که زنان با ازدواج و فرزندآوری به آرامش خاطر و رضایت می رسند. “انصاف” را زنان کارگردانی و تهیه کنندگی کرده اند. آنها وال استریت و زنانی که آنجا کار می کنند را کاملا واقع گرایانه به تصویر کشیده اند. آنها موفق شده اند که سیاستهای جنسیت زده وال استریت را بدور از هر گونه لحن موعظه و خطابه ای نقد کنند.
۵. ۴۵ سال (۲۰۱۵) ۴۵ years
روایتی از یک رابطه با راهکارهای نه چندان ساده
شارلوت رمپلینگ بازیگری است که می تواند اوج هنرش را تنها با یک حرکت کوچک نشان دهد. او در این فیلم بر قله استعداد درخشان خود ایستاده است. ۴۵ سال فیلمی خانوادگی است، درباره زنی متاهل که با کشف عشق عمیق همسرش به معشوقه ای قدیمی زندگی اش را زیروروشده می بیند.
این فیلم که یک بازه زمانی شش روزه از زندگی این زوج را نشان می دهد به خوبی بیانگر این امر است که چطور یک عریانگری ساده احساسی می تواند به مانند یک بهمن رابطه ۴۵ ساله را منهدم کند.
۶. او (۲۰۱۶) Elle
داستان یک انتقام غیرقابل پیش بینی
فیلم “او” اثر پل ورهوفن که ماجرای انتقام یک زن از متجاوزش است، بحثهای فمینیستی زیادی را برانگیخت. اسکات٬ یک منتقد فیلم و برنده جایزه پولیتزیر در زمینه نقد٬ این سوال را مطرح کرده است که آیا “او” روایتی فمینیستی از تجاوز و انتقام است یا اینکه صرفا فیلمی خبیثانه و ضدزن است؟ صرف نظر از برداشتی که از این فیلم هجونامه ویرانگر می کنید، مطمئنا تحت تاثیر بازی شگفت آور میشل قرار خواهید گرفتید که در نقش یک ضدقهرمان انتظارات شما را در حد کمال براورده می‌کند.
۷. به من خوش آمدید (۲۰۱۴) Welcome to me
ارزیابی بهنگام از بیماری های روانی و برنامه های تلویزیونی واقعیت محور (Reality Tv Show)
کریستین ویگ در “به من خوش آمدید” خیلی خوب جا افتاده است. او توانسته به راحتی نقش یک زن مضحک دلشکسته را در این فیلم بدیع مستقل ارائه دهد. شخصیت اول این فیلم، آلیس کلیگ که دچار افسردگی دوقطبی است، بعد از برنده شدن در لاتاری تصمیم می گیرد برنامه تلویزیونی واقعیت محور خودش را بسازد. او سوار بر یک قایق به شکل قو و سگهای های اخته شده اش به بازآفرینی بحرانهای میانسالی اش می پردازد. به من خوش آمدید در عین اینکه تصویری نافذ از بیماریهای روانی ارائه می دهد بعد از ” ترومن شو” بهترین هجویه درباره برنامه های واقعیت‌محور است.
۸. ابرهای سیلس ماریا (۲۰۱۴) Clouds of Sils Maria
سیمای یک هنرپیشه زن
درباره اثر تکان‌دهنده الیویر آسایاس کارگردان فرانسوی، که تا حدودی یادآور فیلم “همه چیز به خاطر ایو” هم هست، به قول معروف شنیدن کی بود مانند دیدن! اما من این جا تلاشم را می کنم. ژولیت بینوش نقش ماریا اندرزیک هنرپیشه حاذق فرانسوی را ایفا می کند که با بازی در فیلمی در ایام جوانی توانسته موقعیت کنونی خود را کسب کند. ماریا نقش دختر جوانی را بازی کرده که هنرپیشه زن میانسالی را فریب داده است و حالا بعد از گذر زمان دوباره به او پیشنهاد شده که با بازی در همین نمایشنامه روی صحنه برود، با این تفاوت که این بار نقش زن میانسال را بازی کند. ماریا برای تمرین به همراه دستیارش آن آلیس با بازی کریستن استوارت به آلپ می رود. این فیلم چشم اندازی خیال انگیز از مراقبه در سالمندی، هنر، نمایش، قصه گویی، دوستی و میل زنان را در بستر ابرهای پیچیده در هم کوههای آلپ فرانسه، به تصویر می کشد.
۹. هنوز هم آلیس (۲۰۱۵) Still Alice
تصویری ویرانگر از یک بیماری توانفرسا
به راستی که جولین مور شایسته دریافت جایزه اسکار برای حضور در “هنوز هم آلیس” بود. او در نقش آلیس هولند یک زبان شناس و استاد دانشگاه ظاهرشده که به مرور زمان درگیر بیماری آلزایمر با پیشرفت سریع می شود. “هنوز هم آلیس” که بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است، روایت کندوکاوی فلسفی و روانشناختی از سرشت آلزایمر است. بیننده در طول فیلم شاهد است که چگونه آلیس، حافظه، دانش زبان شناسی، خرد و هویت خود را به واسطه آلزایمر از دست می دهد تا زمانی که دیگر “آلیس” نیست. ما نظاره گر نبرد نافرجام او برای چنگ زدن به آن چه که در گذشته بوده هستیم.
کریستن استوارت نیز نقش دختر کوچک و مراقب همیشگی آلیس را در این فیلم بازی می کند.
۱۰. مامان بزرگ (۲۰۱۵) Grandma
داستان مادربزرگی که تتو کردن را بر بافتنی کردن ترجیح می دهد.
“مامان بزرگ” به کارگردانی پل ویتز یکی از متفاوت ترین روایتهای سال ۲۰۱۵ است. لی لی تاملین در نقش ال رید در این فیم می درخشد. یک مادربزرگ بداخلاق، همجنسگرا و شاعر که در اندوه از دست دادن شریک زندگی اش به سختی روزگار می گذراند. او برای تامین هزینه ۶۰۰ دلاری سقط جنین نوه اش با بازی جولیا گارنر راهی سفر می شود. مامان بزرگ با تتوهای روی بدنش و کاپشن جینی که می پوشد هنجارها را بر هم زده و به بینندگان یادآوری می کند که قرار نیست سن، شخصیت و رفتار همیشه مطابق یکدیگر باشند.
آنا سیلمن
برگردان: تابان
منبع: نیویورک مگزین
دیدگاهتان را بنویسید