ترجمه و گردآوری: آیدا دارابی
سروکله زدن با منابع و مراجع پزشکی کار آسانی نیست! البته داستان از اینجا آغاز نمی‌شود. داستان از زمانی آغاز می‌شود که جسیکا ۱۷ ساله است. او با سرچ در اینترنت در مورد آناتومی زنانه و کلیتوریس، با تبلیغات عمل لابیاپلاستی مواجه می‌شود. تبلیغاتی که حتی مراجع پزشکی معتبر نیز بلندگوی تبلیغاتی آنند. جسیکای هفده ساله کم‌کم در مورد شکل لابیای خود احساس خجالت و شرم می‌کند و تصمیم می‌گیرد که عمل لابیاپلاستی را انجام دهد.
پزشک او که یک مرد جراح است، عمل ناقص‌سازی لابیا را بر روی جسیکای ۱۷ ساله انجام می‌دهد بدون اینکه به او بگوید که این عمل با ریسک آسیب به کلیتوریس و از دست رفتن توانایی به ارگاسم رسیدن همراه است. پزشک او علاوه بر عمل لابیاپلاستی، کوچک‌سازی کلاهک کلیتوریس (clitoral hood reduction) را نیز بدون رضایت او انجام می‌دهد. عمل او خوب پیش نرفت و جسیکا دچار نقص جنسی شد.
همین باعث شد که او برای سال‌ها با افکار خودکشی سروکله بزند. جسیکا اما تصمیم گرفت تغییری ایجاد کند! او ابتدا در شبکه‌ی اجتماعی ردیت با زنانی که مشکلات مشابهی را با عمل لابیاپلاستی تجربه کردند صحبت کرد و سعی کرد تجربیات بیشتری را گردآوری کند تا چاره‌ای بیاندیشد. او متوجه شد که تنها او نیست که دچار مشکل شده و ده‌ها زن دیگر نیز قربانی ناآگاهی و تبعیض جنسیتی هستند.
او تصمیم گرفت درباره‌ی آناتومی کلیتوریس مطالعه کند تا بفهمد گره کار کجاست. در سال ۲۰۱۹، او اولین تحقیق خود که شامل کالبد شکافی‌ست را بر روی آناتومی کلیتوریس انجام داد. هدف این تحقیق، کشف ساختار و اندازه‌ی اعصاب خلفی کلیتوریس (دو عصب اصلی آن) بود. جسیکا نشان داد این اعصاب بزرگتر از چیزی هستند که سابقاً تصور می‌شد. اعصاب خلفی کلیتوریس بین ۲ تا ۳ میلی‌متر قطر دارند و ۵ سانتی‌متر درازا در بدنه‌ی کلیتوریس. علت اصلی آسیب زدن پزشکان به زنان نه کوچکی کلیتوریس بلکه ناآگاهی شان از ساختار بدن زنان است. (۱)
تا پیش از این، اعصاب کلیتوریس در کتب آناتومی آموزشی جراحی، نیامده بود! جسیکا سعی کرد با مراجع ذی‌ربط ارتباط بگیرد و کتب آناتومی را اصلاح کند تا جراحان و پزشکان بدون آگاهی از بدن زنانه بر روی زنان جراحی انجام ندهند. او متوجه شد کتب آناتومی به شدت علیه زنان سوگیری دارند. در کتاب آناتومی جراحی گری (مرجع اصلی و معروف آناتومی) ساختار کیر تقریباً ۵۰ برابر ساختار کلیتوریس بررسی شده است و کیر بزرگتر از حد معمول آن و‌کلیتوریس کوچک‌تر از حد معمولش نمایش داده شده. (۲)
جسیکا در پاسخ به کسانی که ضرورت تولید مثلی کیر را یادآور می‌شوند می‌گوید چندین لایه در ساختار کیر وجود دارند که هیچ نقش تولیدمثلی‌ای ندارند، با این وجود با دقت تمام بررسی شده‌اند. به علاوه، در کتب آناتومی قدیمی‌تر، برای مثال کتب متعلق به قرن ۱۹ام، کلیتوریس با دقت بیشتری نمایش داده شده تا کتب آناتومی کنونی. اینجا دیگر بحث عدم اهمیت کافی یا انگیزه‌ی کافی برای مطالعه‌ی کلیتوریس مطرح نیست.
همین امروز هم از بدن زن داده‌ی بیشتری داریم نسبت به چیزی که در کتاب‌هایمان به دانشجویان آموزش می‌دهیم. این دیگر سانسور عامدانه محسوب می‌شود. چرا سیستم آموزش پزشکی تمایلی به مطالعه و تدریس آناتومی زنانه ندارد ولی به شدت برای انجام عمل جراحی زیبایی روی بدنی که حتی آن را نمی‌شناسد حریص و عجول است؟ دلیل این چیزی نیست جز زن‌ستیزی سیستماتیک.
این باور رایج شده است که بدن زنانه نیازی به داشتن عملکرد ندارد، بلکه کالایی‌ست برای حظ بصری مردان. زن نیازی ندارد از سکس لذت ببرد، همین که بتواند سکس را تحمل کند کافی‌ست و سکس در حقیقت برای مردان است. این چیزی‌ست که کتب پزشکی در عمل نشان می‌دهند حتی اگر از اعتراف به آن طفره روند. جسیکا که از این واقعیت خشمگین و آسیب‌دیده بود، تصمیم گرفت با این مراجع مذاکره کند و قانعشان کند که کتب درسی را اصلاح کنند. اگرچه او ابتدا با مقاومت شدید مواجه شد که به گفته‌ی خود تروما و زخم‌روانش را بیش از پیش تشدید کرد، اما سرانجام موفق شد ۱۵ عنوان از این کتب را اصلاح کند. فعالیت‌ها و تحقیقاتی که این زن شخصاً انجام داده، باعث شده امروزه ما درک کامل‌تری از ساختار سه بعدی کلیتوریس داشته باشیم. اکتیویسم در زمینه‌ی کلیتوریس هنوز ادامه دارد با اهداف:
۱- آموزش ساختار و اهمیت کلیتوریس در کتب آناتومی با حداکثر دقت ممکن
۲- ملزم کردن پزشکان به توضیح ریسک‌های عمل لابیاپلاستی، مثل از دست رفتن توانایی ارگاسم به زنان جویای این عمل
۳- منع کردن پزشکانی که آگاهی کافی از ساختار کلیتوریس ندارند از انجام عمل جراحی مرتبط
دیدگاهتان را بنویسید