آنچه که در جامعه به عنوان “پرده بکارت” شناخته شده است، در حقیقت در پزشکی ” غشا هایمن” نام دارد ولی در فرهنگ های سنتی، پرده ی بکارت، یعنی پرده ای که نشان از باکره بودن دارد و اصلاً برای تشخیص بکارت وجود دارد ؛ درحالیکه این به لحاظ پزشکی اشتباه بوده و این پرده برای تشخیص بکارت در بدن وجود ندارد. به نقل از روزنامه گاردین، غشا هایمن (به غلط پرده ی بکارت)، در پستاندارانی مثل فیل، انسان، اسب و .. وجود دارد و کاربرد این عضو از بدن، یکی از موضوعات مرموز فرگشتی است.
البته، نظراتی در اینباره وجود دارد. برای مثال، نظر برخی از دانشمندان این است که این غشا پیش از بلوغ، از ورود بعضی باکتری های مضر به واژن جلوگیری میکند و این موضوع به ویژه در گذشته های دور، زمانی که انسانها گاه برهنه بوده و دارای امکانات پزشکی امروزی نبوده اند، بیشتر اهمیت داشته است و حالا تقریباً بدون کاربرد است.
دکتر ریچارد مکنالتی، در کتاب “سکس و سکسوالیته” چاپ سال ۲۰۰۶، میگوید :
کاربرد غشا هایمن، دقیقاً مشخص نیست و شاید بتوان گفت که از ورودی واژن محافظت بکند. اینکه خونریزی در اولین رابطهء جنسی را نشان از نداشتن رابطهء جنسی میدانند، اشتباه است و اولین رابطهء جنسی، لزوماً همراه با خونریزی نیست. او میگوید در جهان باستان و در برخی از فرهنگهای کنونی، بکارت یک ارزش بنیادین محسوب میشده است درحالیکه ممکن است عروس در اولین رابطه ی جنسی، بخاطر نوع غشا هایمنش خونریزی نداشته باشد. یا بخاطر برخی امراض یا فعالیت های ورزشی و … هایمنش از بین رفته باشد.
آیا بکارت زنان توسط پزشک قابل تشخیص است ؟
آزمایشی نمی تواند باکره بودن / نبودن همه زنان را اثبات کند ؛ بلکه تنها میتواند از سالم بودن غشا هایمن (به غلط همان پرده بکارت) خبر بدهد. این درحالی است که این روش اصلاً علمی نیست. به گفتهء دکتر سارا ناصرزاده (بیبیسی)، بعضی دختران اصلاً دارای غشای هایمن نیستند. بعضی دیگر حتی با پریدن غشا هایمنشان دچار تغییر میشود. ورزش هایی مثل اسب سواری، ژیمناستیک، دوچرخه سواری میتواند بر روی هایمن تاثیر بگذارد. از سوی دیگر، زنانی که دارای هایمن ارتجاعی هستند، حتی در صورت داشتن رابطهء جنسی هم، هایمنشان از بین نمیرود و به شکل قبلی برمیگردد.
به همین علت، گواهی سلامت پرده ی بکارت از سوی پزشک ها یا پزشکی قانونی، تنها ظاهر هایمن را توصیف میکند و از نظر علمی، شکل ظاهری هایمن ابداً نمودار داشتن یا نداشتن رابطه جنسی نیست
به همین خاطر:
سازمان جهانی بهداشت گفت : آزمایش تشخیص بکارت ارزش پزشکی ندارد و باید متوقف شود.
سازمان ملل گفت : تست تشخیص بکارت علمی نیست.
“مرکز ملی زیست اطلاعات و زیست فناوری آمریکا”، در یک مقاله ی پزشکی، نوشتهای از دکتر سارا رایگون منتشر کرد به این مضمون:
اگر کسی از ما بپرسد که آیا از دخترم تست بکارت میگیرید٬ میگوییم خیر! زیرا اینکار نقض صریح حقوق بشر، و مصداق خشونت جنسیتی است و از همه مهمتر اینکه پایه علمی ندارد و از نظر پزشکی قابل قبول نیست. مردم باید از دروغ بودن بکارت آگاه شوند٬ دروغی که زندگی بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار داده است. جدای از بی ارزش بودن این آزمایش از نظر علمی، مضرات جسمی و روانی هم دارد. اگرچه در بعضی مناطق در آفریقا این آزمایش زنان را از برخی از بیماریها آگاه کرده و باعث جلوگیری از شیوع بیماری های واگیردار شده، (که البته درصورت وجود امکانات پزشکی کافی نیازی به این آزمایش برای تشخیص بیماری نیست)، اما به طور کلی این آزمایش دردناک بوده و ریسک ابتلا به بیماریهای آمیزشی را بالا میبرد و از نظر روانی هم باعث تجربه ی ا فسردگی و اضطراب میشود.
در یک تحقیق گسترده و سیستماتیک منتشر شده در یکی از ژورنال های علمی٬ محققان نتیجه گرفتند که آزمایش بکارت غیرقابل اعتماد و غیر علمی است.
حفیظه الربیعی
دیدگاهتان را بنویسید