فایل پی دی اف بیانیه تفصیلی سازمان بهداشت جهانی
مترجمان: علی نیری، سحر و کیمیا
۱. پیشینه
دلایل ریشه‌ای انجام آزمایش بکارت
آزمایش بکارت در کجای دنیا انجام میشود
بخشی از جامعه در معرض خطر
قربانیان خشونت جنسی
فعالان سیاسی، بازداشت شدگان و زندانیان
۲. آزمایش بکارت برخلاف حقوق بشر است
حق حفظ حریم خصوصی و مالکیت بر بدن
حق دسترسی به بالاترین سطح سلامت
حق محفوظ ماندن از تبعیض جنسیتی
حق زندگی
حق در امان بودن از شکنجه یا رفتار تحقیرآمیز و غیر انسانی یا مجازات
حقوق کودک
۳. مروری بر شواهد علمی
کمبود دلایل پزشکی مبنی بر سودمندی آزمایش بکارت
بررسی هایمن
آزمایش دو انگشتی
پیامدهای آسیب‌رسان آزمایش بکارت
فواید متصور از آزمایش بکارت
۴. استراتژیهای جهانی برای حذف آزمایشهای باکرگی
تقویت دانش و آموزش نهادهای ارائه دهنده خدمات درمانی
ساخت چهارچوب‌های سیاستی و قانونی حمایتگر
قدرت‌دهی و فعال کردن گروهها
پیشینه
دلایل ریشه‌ای انجام آزمایش بکارت
برای واژه بکارت تعریف جهانی یکسانی وجود ندارد. این مسئله بستگی به محدوده زمانی ، منطقه جغرافیایی، فرهنگ و دین مردم دارد. واژه باکره (virgin) از واژه لاتین virgo به معنی دختر باکره ریشه گرفته است که معنی‌‌اش زن جوانی است که رابطه جنسی واژنی نداشته است. مفهوم بکارت یک واژه علمی نیست، بلکه ساخته دین، جامعه و فرهنگ است. انتظار بی معنی جامعه از زنان برای نداشتن رابطه جنسی واژنی، یا باکره ماندن تا پیش از ازدواج ریشه در مفهومی کلیشه‌ای از سکسوالیته زنانه دارد که تا به امروز باعث صدمات فراوانی به زنان و دختران در سرتاسر دنیا شده است. در بسیاری از جوامع، زنان اموال پدران یا شوهرانشان تلقی شده، بدن‌هایشان تحت کنترل کامل مردان بوده و بر اساس “پاک بودن” ارزش‌گذاری میشوند. در طول تاریخ این نرم‌های اجتماعی به وسیله سیستم جزا و پاداش تثبیت شده‌اند. چند مثال از این سیستم‌ها عبارتند از جهیزیه گرانقیمت‌تر برای زنان باکره و کمربند پاکدامنی. این دیدگاه کلیشه‌های جنسیتی را تثبیت میکند که بر طبق آنها زنان “اغواکننده” مردان محسوب میشوند و به تبع آن، تمام مسئولیت و عواقب رابطه جنسی به دوش زنان است. علاوه بر این، چنین دیدگاهی، زنان را موجوداتی ضعیف تلقی میکند که نیاز به محافظت مردان دارند (همان مردانی که کنترلی بر نیاز جنسی خود ندارند!) این کلیشه ها همچنین توقعات یکطرفه از زنان برای باکره ماندن تا قبل از ازدواج را ترویج میکنند.
این دیدگاهها به مردان القا میکند که آنها حق دارند رفتار جنسی زنان را کنترل کنند، از آنها توقع اطاعت داشته باشند و حتی آنها را مجازات کنند، که در برخی موارد این مجازات شامل قتل میشود. این عقاید و دیدگاه‌های تبعیض‌آمیز باعث خشونت بر زنان شده و اعمالی مانند آزمایش بکارت که خلاف تمام معیارهای حقوق بشر است رواج پیدا کنند. از آنجا که ارائه دهندگان خدمات درمانی از دسته متخصصانی هستند که معمولاً از آنها تقاضا میشود آزمایش بکارت روی زنان انجام دهند، مخالفت آنها میتوانند تاثیر به‌سزایی در حذف این عمل غیرانسانی داشته باشد. طبی جلوه دادن آزمایش بکارت، باعث عادی‌سازی و رواج آن در جامعه میشود.
آزمایش بکارت در کجای دنیا انجام میشود؟
آزمایش بکارت مدت زیادی است که در بسیاری از نواحی مختلف جهان انجام میشود. طبق مستندات به دست آمده این کشورها عبارتند از افغانستان، برزیل، مصر، هند، اندونزی، ایران، عراق، جامائیکا، اردن، لیبی، مالاوی، مراکش، منطقه اشغالی فلسطین، آفریقای جنوبی، سریلانکا، سوازیلند، ترکیه، بریتانیا و ایرلند شمالی و زیمباوه. به علت گسترش جهانی شدن کشورها در قرن اخیر، آزمایش بکارت حتی در کشورهایی که سابقه تاریخی این عمل را ندارند، مانند بلژیک، کانادا، هلند، اسپانیا و سوئد نیز درخواست شده است. این امکان وجود دارد که در مناطقی که چندان مطلوب و مقبول نیست، تعداد دقیق تستهای بکارت علیرغم انجام شدن گزارش نشده باشند.
بخشی از جامعه در معرض خطر
قربانیان خشونت جنسی
معمولاً از ارائه‌دهندگان خدمات درمانی خواسته میشود بر روی قربانیان تجاوز آزمایش بکارت یا آزمایش دوانگشتی یا آزمایش واژن انجام دهند. برغم نبود پایه و اساس علمی برای این مسئله، تا به امروز نیز پزشکان و متخصصان درمانی برای تایید موارد تجاوز از عمل آزمایش بکارت استفاده میکنند. در این شرایط، انجام چنین کاری ممکن است باعث ایجاد درد و یا احساس تکرار تجربه تجاوز و صدمه روحی و جسمی مجدد در قربانی شود. انجام این عمل دردناک و کاملاً غیرضروری٬ نقض بسیاری از استانداردهای حرفه طبابت و درمان است. براساس بیانیه ۱۹۶۴ هلسینکی انجمن جهانی طبابت٬ وظیفه یک پزشک حفظ سلامت بیماران است. آن دسته از متخصصانی که آزمایش بکارت را انجام میدهند درواقع خلاف یکی از اصول اولیه اخلاق پزشکی عمل میکنند که میگوید:”پیش از هر چیز٬ صدمه وارد نکنید”. بعلاوه، در اکثر موارد آزمایش بکارت برخلاف میل قربانی انجام میشود که خود به معنی خشونت جنسی میباشد و با توجه به شرایط و قوانین بین المللی میتواند به معنی تجاوز یا شکنجه باشد.
در بررسی تجاوز، بکارت قربانی به هیچ وجه رخداد تجاوز را تایید یا رد نمیکند و نمیتواند میزان صدمات روحی و روانی تجاوز بر قربانی را تخمین بزند. نتیجه این آزمایش غیرعلمی بر رای دادگاههای پرونده های تجاوز تاثیر دارد و در مواردی باعث بیگناه نشان دادن متجاوز و آزادی او نیز شده است. چنین مواردی باعث تشدید حس عجز قربانیان شده و تجربه تجاوز را برای آنها دوباره زنده میکند.
فعالان سیاسی، بازداشت شدگان و زندانیان
زنان بازداشتی و زندانی در معرض خطر جدی آزار و رفتار خشونت آمیز از جمله آزمایش بکارت هستند. آزمایش بکارت انجام شده بر روی بازداشتی ها و زندانیان بسیار ترسناک و تحقیرآمیز بوده و ضمن زایل کردن حق آنها بر بدن و حریم شخصی خود، آنان را در موضع ضعف قرار میدهد. هدف از اجبار زنان فعال سیاسی و مدنی بازداشتی به انجام آزمایش بکارت ایجاد رعب و وحشت در آنان بوده و حقوق مدنی آنها را نقض میکند.
در روند تصویب قانون سازمان ملل در پیمان زنان مجرم (قوانین بانکوک) توجه حقوق‌بشری جدی در مورد رفتار با زنان زندانی مطرح شد و مدنظر قرار گرفت. براساس این قانون زنان زندانی این حق را دارند که از انجام هر نوع معاینه طبی اعضای جنسی و تناسلی خود، از جمله آزمایش بکارت، امتناع کنند. علاوه بر این، گزارشگران سازمان ملل برای خشونت بر زنان و عوامل و دلایل آن و همچنین شکنجه و دیگر مجازاتهای خشن غیرانسانی اعلام کرده‌اند که در بسیاری از مناطق مختلف دنیا معاینات اجباری واژنی از زنان زندانی بخش قابل ملاحظه‌ای از خشونت و تبعیض بر آنان است.
آزمایش بکارت برخلاف حقوق بشر است
قراردادها٬ موافقت‌نامه ها٬ و بیانیه‌های بین المللی٬ همچون بیانیه های سازمان ملل٬ رفتارها و سنت هایی که استانداردهای حقوق بشر را نسبت به زنان و دختران نقض میکنند٬ خطرناک دانسته اند٬ وآزمایش باکرگی نیز یکی از همان سنتهاست که توسط گروهی از فعالان حقوق بشر به عنوان سنت خطرناک شناخته شده است.
در کنفرانس ۱۹۹۳ حقوق بشر وین و کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان (CEDAW) در همان سال اعلام شد که همه دولت ها موظف به اصلاح همه رویه ها و الگوهای اجتماعی و فرهنگی تبعیض‌آمیز علیه زنان هستند.
… با چشم‌انداز دستیابی به حذف تمامی تعصبات٬ رسوم… و مراسماتی که مبتنی بر مهتری و کهتری هر یک از دو جنس و نقش های کلیشه ای زنان و مردان هستند.
کنفرانس جهانی جمعیت و توسعه در سال ۱۹۹۴ و چهارمین کنفرانس جهانی زنان در ۱۹۹۵ تغییر مسیر شگرفی ایجاد کردند از سیاست های کنترل جمعیت٬ به طرف برنامه هایی معطوف به ارتقای سلامت جنسی و زادآوری زنان٬ و تعالی و توانمندی آنان.
کنفرانس جهانی جمعیت و توسعه فراخوانی داد برای:
حذف تمامی اعمالی که باعث آزار زنان میشود، کمک به زنان در تحقق و تثبیت حقوقشان٬ از جمله حقوق مربوط به فرزند آوری و سلامت جنسی.
به علاوه بیانیه ۱۹۹۵ پکن٬ و پلتفرم چهارمین کنفرانس جهانی زنان٬ از تمام دولتها خواستند ضمانت کنند که تمانی زنان از حقوقشان در زمینه های سلامت جسمی٬ جنسی و روانی مطلع هستند هم چنین تمامی دخالت های پزشکی خطرناک غیرضروری را حذف کنند.
از آن تاریخ تعداد بیشماری از فعالان حقوق زنان و حقوق بشر به سوی شناخت این گونه فعالیت های خطرناک که بر اساس خشونت و ظلم به زنان است قدم برداشته‌اند و آن را مخالف پیشرفت جهانی انسان ها میدانند.
۱. محافظت در برابر تبعیض جنسیتی
توافقات متعدد بین المللی حقوق بشری، ظلم تاریخی علیه زنان و فقدان خودمختاری آنها را مانع عمده مشکلات سلامت آنها دانسته‌اند٬ بخصوص حقوق و سلامت جنسی و زادآوری آنان (۵۱). آزمایش بکارت حق محافظت در برابر تبعیض بر اساس جنسیت را نقض میکند، زیرا پیامد های مخرب آن را بطور خاص فقط زنان و دختران تجربه میکنند.
اساس آزمایش بکارت در نظام مردسالاری٬ مبتنی بر تبعیض جنسیتی و خشونت علیه زنان است (۲۲، ۴۹-۵۱)
۲. حق زندگی
در برخی موارد حاد، زنان و دختران به نام “آبرو و ناموس” پس از انجام آزمایش بکارت یا به قتل رسیده اند یا تلاش کرده اند خودکشی کنند. در این موارد آزمایش بکارت حق حیات انسانی را نقض میکند (۲۲، ۵۱).
۳.حق حفظ حریم خصوصی و مالکیت بر بدن
آزمایش بکارت اصول کرامت انسانی را نقض میکند، هم چنین حق حفظ حریم خصوصی و حق مالکیت بر بدن را. چون با انجام آزمایشی که به داشتن تبعات فیزیکی، روحی و اقتصادی طولانی مدت معروف است، حق انتخاب فرد برای تصمیم گیری مستقل را نقض میکند (۱، ۲۲، ۴۹، ۵۱، ۵۲). این آزمایش بطور معمول بر روی قربانیان تجاوز جنسی صورت میگیرد که این افراد گروهی هستند که بر اثر تجاوز حق استقلال و مالکیت بر بدنشان سلب شده است و در نهایت هم ناچار به انجام آزمایش باکرگی میشوند که خود ناقض حقوق انسانی است. (۴۶)
۴. حق در امان بودن از شکنجه یا رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی یا مجازات
آزمایش باکرگی حق در امان بودن از شکنجه، مجازات یا رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی را نقض میکند. زیرا این آزمایش در اغلب موارد تحقیرآمیز، منافی عزت نفس و به عنوان وسیله ای برای ارعاب و شکنجه استفاده میشود (۲۲، ۴۷).
گزارشگران ویژه ی سازمان ملل در زمینه ی خشونت علیه زنان، دلایل و تبعات آن و شکنجه و مجازات و رفتارهای بی رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز اظهار داشته اند که آزمایش بکارت شکلی از خشونت جنسی است و علاوه بر این شکل خاصی از رفتار بیمارگونه و خشونت علیه زندانیان نیز شمرده میشود. (۲۵، ۴۶، ۴۷)
۵. حق دسترسی به بالاترین سطح سلامت
آزمایش بکارت آزمایشی است که برای انجام آن دخول به اندام جنسی زنان صورت میگیرد و هیچ ارزش مستند و اعتبار علمی ندارد، ضمن اینکه احتمال اینکه پیامدهایی که خلاف سلامت فردی است داشته باشد (۱، ۲۲، ۵۶، ۵۷).
۶. حقوق کودک
آزمایش بکارت حقوق کودکان، گروهی که بطور جدی آسیب پذیرند، را نقض میکند، زیرا کودکانی که به سن مدرسه رسیده اند تحت معاینه اجباری قرار گرفته اند (۶، ۹، ۱۶، ۳۷، ۵۵، ۵۸-۶۳).
در سال ۱۹۹۴، ICDP (برنامه ی بین الملی پیشرفت کودکان) اعلام کرد که تبعیض جنسیتی معمولا در مراحل اولیه زندگی آغاز میشود و خواهان پایان دادن به تمامی اشکال تبعیض جنسیتی شد که حقوق دختران را نقض میکند (۵۱).
کمیته حقوق کودک (CRC) سال ۱۹۹۰ از همه دولتها خواست تا حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و فرهنگی کودکان را حمایت کنند (۵۷).
انجام آزمایش بکارت بر روی کودکان، حقوق بین المللی آنها برای حمایت شدن و مشارکت فارغ از تبعیض را نقض میکند (۵۸).
بعید به نظر میرسد کودکی که به انجام آزمایش بکارت رضایت میدهد، تصمیمش آگاهانه، آزادانه و بدون اجبار باشد. ضمن اینکه در این سن قدرت تصمیم گیریشان هم همچنان در حال تکامل است (۵۵).
علاوه بر این، کودکان نسبت به انتظارات و فشارهای خانوادگی و اجتماعی آسیب پذیرترند (۵۵، ۵۸). در سال ۲۰۱۴، CRC به کنوانسیون حذف همه ی اشکال تبعیض علیه زنان پیوست تا قوانینی تصویب کنند برای موظف کردن دولت ها به حذف رسوم سنتی که به دختران آسیب میرساند، از جمله آزمایش بکارت (۵۵).
مروری بر شواهد علمی
فقدان دلایل پزشکی برای سودمندی آزمایش باکرگی
دو تا از مهم ترین تکنیک های آزمایش باکرگی به صورت زیر است.
- بررسی هایمن به دنبال وجود پارگی یا بررسی میزان بازشدگی
- داخل بردن انگشتان به درون واژن یا آزمایش دو انگشتی
هر دوی این آزمایش ها بر این مبنا و باور استوار اند که ظاهر اندام جنسی زنانه میتواند تاریخچه زندگی جنسی یک زن یا دختر را آشکار کند. هیچ کدام از این دو روش توسط دلایل علمی تائید نشده‌اند.
آزمایش هایمن
یک بررسی سیستماتیک بر روی بکارت به تازگی تایید کرده که هیچ گواه و مدرکی برای اثبات این موضوع نداریم که ظاهر واژن میتواند نشان دهنده داشتن یا نداشتن سابقه رابطه جنسی باشد.
ظاهر هایمن در افراد مختلف بسیار متفاوت است و با توجه به سطح استروژن، سن، زمان و مرحله بلوغ و روش آزمایش خیلی متفاوت است.
یکی از باورهای بسیار غلط در مورد باکرگی این است که با حضور یک “هایمن سالم” ثابت میشود.
اصطلاح “هایمن سالم” به طور آناتومیکلی نادرست است و نباید استفاده شود. همانطور که در مقاله سیستماتیک ریویو(۱) نشان داده شده چیزی که به نام هایمن نرمال شناخته می شود ممکن است در هر دو گروه افراد با و بی سابقه رابطه جنسی واژینال مشاهده شود به دلیل تفاوت های گسترده در نوع هایمن افراد و اینکه آسیب های وارده به هایمن معمولا ترمیم می شوند تشخیص هایمن غیرعادی از هایمن های نرمال بسیار بسیار سخت است.
بافت واژن و هایمن٬ مانند بقیه بافت های انسانی٬ ممکن است در اثر ضربه آسیب ببیند. در موارد آزار جنسی یا تجاوزی که بتازگی رخ داده باشد٬ ممکن است ارایه‌دهندگان خدمات پزشکی آموزش‌دیده٬ با کسب رضایت آگاهانه فرد٬ اندام جنسی زن را برای نشانه های آسیب معاینه کنند؛ اما هدف از این معاینه در آزار جنسی٬ برآورد و درمان جراحت است٬ و بررسی عفونتهای مسری آمیزشی٬ نه بررسی «وضعیت بکارت». معاینه مربوط آزار جنسی نیاز به وارد کردن انگشت یا هرچیزی دیگر به واژن ندارد.
آزمایش دو انگشتی
آزمایش دوانگشتی با وارد کردن دو انگشت به داخل حفره واژن به منظور پیدا کردن «سستی در دیواره واژن» صورت می گیرد چیزی که تصور می شود یک نوع نشانه از سابقه فعالیت جنسی فرد باشد.
واژن یک کانال عضلانی پویا و متغیر است که اندازه و شکل آن در افراد مختلف بنا به مرحله بلوغ و رشد فرد٬ وضعیت بدنی و دلایل هورمونی متفاوت مثل برانگیختگی جنسی یا استرس تغییرات گسترده‌ای دارد.
هیچ‌گونه دلیل علمی برای اعتبار آزمایش دو انگشتی یا هرگونه آزمایش باکرگی دیگر وجود ندارد. درمیان متخصصان پزشکی و دانشمندان این توافق وجود دارد که ظاهر اندام جنسی زنانه مدرکی دال بر تاریخچه فعالیت جنسی آنها ارائه نمی‌دهد (۱ ٬ ۲ ٬ ۲۸). علاوه بر آن گشتن به دنبال یک معیار فیزیکی برای مشخص کردن باکرگی زنان٬ توانایی و حق تصمیم گیری و استقلال زنان را زیر سوال می‌برد. با وجود تمام این ها آزمایش های باکرگی همچنان در محیط های پزشکی انجام میشود و همچنان در بعضی از آموزش های پزشکی و کتاب های مرجع به عنوان عامل تعیین کننده برای مشخص کردن تجاوز وجود دارد (۷۵-۷۷).
پیامدهای آزمایش باکرگی
- آنطور که آمار نشان میدهد آزمایش باکرگی آسیب‌های فیزیکی و روانشناختی کوتاه و بلندمدت به همراه دارد. اول اینکه این آزمایش معمولا دردناک و با اثرات روانی بد است و به دلیل طبیعت اجباری بودن آن میتواند باعث آسیب به اندام های جنسی ،خونریزی یا عفونت شود.
- در بعضی موارد آزمایش های باکرگی برای تعداد بسیار زیادی از دخترها همزمان انجام می شود.
- هم چنین گاهی در محیط‌های ناسالم توسط روش های غیربهداشتی مثل استفاده چندباره از یک دستکش و توسط افراد بی مهارت انجام میشود که در نهایت می تواند موجب افزایش ریسک بیماریهای منتقل شونده جنسی و ایدز شود.
- تهدید آزمایش باکرگی میتواند بعضی افراد را به سمت رابطه جنسی مقعدی یا دهانی هدایت کند تا باکرگی خود را حفظ کند که وقتی بدون محافظت انجام شوند میتوانند خطرناک باشند.
- بعضی از دخترها نیز با وارد کردن مواد غیربهداشتی مثل خمیردندان یا گوشت تازه بریده شده به داخل واژن خود به دنبال ایجاد یک هایمن مصنوعی مانند یک تور سفید هستتد که می تواند باعث آسیب در این ناحیه٬ خونریزی٬ و عفونت شود. ماهیت تبعیض‌آمیز اتهام‌زننده آزمایش باکرگی همچنین میتواند باعث ایجاد آسیب های اجتماعی و روانی شود. این آزمایش به تمامیت روحی حریم شخصی فرد حمله میکند خصوصا زمانی که بدون رضایت فرد باشد.
- این آزمایش تمامیت و استقلال فردی٬ و حریم شخصی را نقض میکند٬ به ویژه هنگامی که بدون رضایت فرد انجام شود.
- مطالعات مستند مضرات آزمایش باکرگی شامل افسردگی های شدید، حملات عصبی، احساس گناه، احساس خودبیزاری، کاهش اعتماد به نفس و احترام به خود و تن‌انگاره٬ بروز مشکل در زندگی جنسی، کناره‌جویی از خانواده و جامعه و ترس از مرگ میشود (۱ ٬ ۶ ٬ ۱۶ ٬ ۳۷).
- آزمایش باکرگی با زدن برچسب های ساختگی و غالبا ناخواسته باکره یا غیرباکره میتواند منجر به آسیب های جدی روانی اجتماعی شود.
- مصاحبه‌های عمیق با متخصصانی که آزمایش باکرگی انجام میدهند نشان داد که این آزمایش میتواند اثراتی همچون احساس طردشدگی٬ افسردگی و کمبود اعتماد به نفس را در “بیماران” ایجاد کند(۹). مواردی از تب های بسیار سخت و مشکلات روانی و حتی خودکشی در زنان و دخترانی که این آزمایش روی آنها انجام شده گزارش شده است.
- هم چنین در درازمدت تاثیرات منفی روی وضعیت جسمی و عملکرد جنسی و سلامت اجتماعی فرد دارد. در بعضی موارد “رد شدن” در آزمایش باکرگی شرم و طردشدگی برای خانواده و اقوام فرد می آورد و مجازات در پی دارد. این مجازات ها شامل کتک زدن٬ گرسنگی دادن تجاوزات جنسی٬ گاهی به صورت گروهی٬ یا حتی قتل است. این نوع قتل ها که با نام قتل های ناموسی شناخته میشوند معمولا توسط یکی از بستگان مرد خانواده انجام میشود که باور دارند فردی که در آزمایش باکرگی خود “سرافکنده” شده٬ بی ارزشی و بی آبرویی برای خانواده خود آورده است. یکی دیگر از پیامد ها طرد شدن کامل از خانواده و اجتماع است. به تنهایی و بدون حمایت خانواده و جامعه این زن ها در خطر خشونت هایی با اشکال متفاوت مثل کارگری جنسی اجباری هستند. دیگر پیامد های اقتصادی اجتماعی شامل تجربه تبعیض در ازدواج٬ تحصیل٬ یا کار است. بعضی موسسات آموزشی و مکان های اداری فقط افرادی که گواهی بکارت دارند را قبول و یا استخدام میکنند. در بعضی جوامع افرادی که در آزمایش پذیرفته نمیشوند جریمه میپردازند. حتی افرادی که با انجام آزمایش باکره شناخته میشوند در معرض مشکلاتی مثل بالا رفتن خطر خشونت های جنسی قرار میگیرند (بنا به اعتقادات در برخی جوامع که رابطه جنسی با افراد باکره “لذت بخش” تر است یا اینکه این رابطه ایدز یا اچ آی وی را درمان میکند).
به طور خلاصه آزمایش باکرگی برای سلامت جسمی و روانی یک زن یا دختر خطرآفرین است و میتواند باعث تاثیرات درازمدت خطرناک شود.
فواید ذکرشده برای آزمایش بکارت
دلایل زیاد فرهنگی و اجتماعی وجود دارد که چرا یک فرد خواستار آزمایش باکرگی میشود. که بسیاری از آن ها بر مبنای اطلاعات نادرست از این آزمایش است. برای مثال بعضی جوامع باور دارند که این آزمایش باعث کاهش گسترش عفونتهای قابل انتقال از طریق آمیزش (STI) مانند ایدز میشود در حالیکه نتایج نشان از افزایش این احتمال میدهند. برخی دیگر باور دارند انجام آزمایش باعث جلوگیری از روابط خارج از ازدواج و بارداری های ناخواسته میشود که این هم توسط آمارها تایید نمیشود٬ این آزمایش نشان دهنده فعالیت جنسی گذشته و آینده نیست.
در بعضی فرهنگ ها این آزمایش به عنوان یک سنت قدیمی برای پاسداشت سنتها و ارزشها شناخته میشود. اما حقوق بشر مطلق است و استاندارد های بین المللی حقوق انسانی نباید توسط باورهای فرهنگی زیر سوال بروند. آزمایش باکرگی هم استثنا نیست.
در نهایت چون هیچ آزمایش فیزیکی قادر به تشخیص بود و نبود سابقه رابطه جنسی در فرد نیست انجام این “تست” نیز باکرگی را تعیین نمیکند.
به طور کل آزمایش باکرگی روشی برای کنترل و اعمال قدرت بر زنان و دختران است.
استراتژیهای جهانی برای حذف آزمایش باکرگی
گروهی از متخصصان پزشکی و سلامت و بهداشت و نهادهای حقوق بشر آزمایش باکرگی را کاملا رد کرده و آن را غیرعلمی و خطرناک خوانده‌اند.
در ادامه بعضی از حاکمان محلی و ملی آزمایش باکرگی را ممنوع اعلام کرده و افرادی که این آزمایش را انجام میدهند توسط قانون مجازات میشوند.
با وجود بعضی پیشرفت های محدود آزمایش باکرگی هم چنان در سراسر دنیا انجام میشوند.
اقدامات بیشتری نیاز است تا آگاهی در مورد بی ارزشی علمی این آزمایش و تاثیرات منفی آن روی سلامت زنان و دختران بالا رود و گام هایی در جهت منع ان برداشته شود. حذف آزمایش باکرگی نیاز به پایبندی طولانی مدت و اتحاد عمل در سطوح ملی ناحیه ای و جهانی دارد. افراد شاغل در حیطه سلامت و مسئولان جهانی وظیفه دارند اقداماتی که باعث ضرر و آسیب به زنان و دختران میشوند را حذف کنند.
استراتژی‌هایی برای نهادهای خدمات پزشکی
تقویت دانش و آموزش نهادهای ارائه دهنده خدمات
فاصله ای بین شواهد علمی و آموزش های پزشکی وجود دارد. متخصصان امور سلامت خصوصا افرادی که در حوزه زنان، زایمان٬ سلامت جنسی و کودکان کار میکنند نقش کلیدی ای در حذف آزمایش باکرگی از آموزش پزشکی دارند. به منظور حذف همیشگی این آزمایش فرد متخصص باید با روش دو انگشت آشنایی داشته باشد و درباره زیان ها٬ نبود شواهد علمی و نتایج کلینیکی، ریسک سلامتی و عواقب آن بداند.هم چنین باید بدانند چطور درخواست انجام آزمایش را رد کنند ، چطور از بغرنج شدن شرایط جلوگیری کنند و چطور به افراد خواهان این آزمایش و خانواده آن ها توصیه‌های لازم را ارایه بدهند.
اقدامات لازم شامل موارد زیر است:
- متخصصان باید از آخرین شواهد مبنی بر بی ارزش بودن آزمایش باکرگی مطلع باشند.
- آموزش به متخصص باید شامل درک٬ مدیریت و مراقبت از بیماران تحت آزمایش قرار گرفته باشد.
- آنها باید مرتبا اطلاعات خود را به روز کنند و از مدارک و شواهد و افسانه ها در مورد باکرگی آگاه باشند.
- متخصصان در قدم اول باید قانون “آسیبی وارد نکنید” را رعایت کنند که شامل رفتار محترمانه با تمامی بیماران میشود. مثلا در مواردی مثل قربانیان آزارهای جنسی باید دقت کنند تا در روند درمان٬ قربانی را دوباره قربانی نکنند. وظیفه درمانگر این نیست که بفهمد تجاوز صورت گرفته یا نه٬ بلکه باید درمان همدلانه٬ دقیق٬ محرمانه٬ و موثر را برای او فراهم کند٬ بر اساس بهترین مدلها.
- متخصصان باید با احترام به خانواده های فرد درخواست دهنده مشاوره دهند و به آن ها اطلاع دهند که آزمایش باکرگی از لحاظ پزشکی غیرقانونی است و در جهت شاخ و برگ دادن به افسانه باکرگی است.
- باید به عواقب فیزیکی و جسمانی آزمایش در فرد آزمایش دهنده و خانواده او توجه کنند و به آن ها یاری رسانی نمایند.
- باید اطلاعات علمی درست و صحیح را در اختیار بیماران و مراجعه کنندگان قرار دهند و به آن ها در مورد آناتومی و فیزیولوژی ارگان ها و اندام جنسی و حقوق در قبال بدن خود آموزش بدهند.
- مردان و پسران باید آموزش داده شوند تا به آناتونی فیزیکی زنان و رضایت دو طرف در رابطه احترام بگذارند و به جنبش های منع خشونت علیه زنان ملحق شوند.
- متخصصان سلامت باید حذف آزمایش های باکرگی را در جامعه رواج دهند.
استراتژی‌هایی برای سیاست گزاران
ساخت چهارچوب‌های سیاستی و قانونی حمایتگر
مسئولیت دولت حفظ و نظارت بر حقوق تمامی شهروندان است، از جمله قربانیان آزمایش بکارت. دولت و دیگر نهادهای قانونگذار باید برای حذف این عمل شنیع آزمایش بکارت برنامه ریزی و سپس عمل کنند.
برخی از اقدامات ضروری عبارتند از:
- دولتها باید قانونی تصویب کنند که بر اساس آن آزمایش بکارت ممنوع شده و انجام آن پیگرد قانونی داشته باشد. همچنین به منطور اعلام موضع دولت در این زمینه٬ انجام این آزمایش در تمامی نواحی ممنوع اعلام شده و از آنان که این عمل را متوقف کرده اند حمایت شود.
- مصوبات قانونی باید هر نوع آزمایش بکارت را ممنوع اعلام کند.
- تمام ریسکهای محتمل، تفسیر اشتباه و روشهای گریز از قانون باید بررسی شوند تا از مواردی مانند “زیرزمینی” شدن آزمایش بکارت (انجام مخفیانه آزمایش بکارت) جلوگیری شود.
- داده های لازم باید از سازمانهای حقوق بشر، گروههای حامی حقوق و سلامت زنان و ارائه دهندگان بیمه درمانی گردآوری شوند.
- مقامات دولتی برای اطمینان از حذف دائمی آزمایش بکارت، عملکرد عوامل خدمات درمانی دولتی و خصوصی و شرایط جامعه را زیر نظر داشته باشند.
- مسئولان باید از کمپینهای اطلاع رسانی در مورد نادرست بودن آزمایش بکارت، صدمات روحی و جسمانی آن و ضدیت با حقوق بشر حمایت کنند.
- سازمانهای خدمات درمانی نظیر سازمان پزشکی، مامایی و پرستاری و شوراهای مرتبط به آنان باید سیاستهایی اتخاذ کنند که براساس آنها آزمایش بکارت محکوم و ممنوع اعلام شده و اعضای این سازمانها تحت هیچ شرایطی حاضر به انجام آن نشوند.
- آن دسته از ارائه دهندگان خدمات درمانی که آزمایش بکارت را انجام میدهند باید توبیخ و طبق قانون مجازات شوند.
- سیاستهایی باید اتخاذ شوند که بر اساس آنها هیچ کارفرما، نهاد آموزشی، ندامتگاه و یا هیچ نهاد دیگری از متقاضی یا مراجعه کنندگان درخواست آزمایش بکارت نکنند و همچنین آموزش لازم برای آنان که با قربانیان احتمالی آزمایش بکارت سروکار دارند باید فراهم شود. این افراد شامل اعضای هیئت منصفه، پرسنل نیروی پلیس، مشاوران اجتماعی و معلمان میشوند.
مقامات دولتی باید به مسائلی مانند آموزش بهداشت و سلامت جنسی و تولید مثل توجه ویژه کنند تا انجام آزمایش بکارت بطور کل و دائم حذف شود.
استراتژی‌هایی برای گروهها و جوامع
قدرت دهی و فعال کردن گروهها
آزمایش بکارت معمولاً بخاطر نیازهای تعریف شده در جامعه انجام میشود و به همین خاطر عملکرد جامعه به حذف آن کمک میکند. مواجهه با هنجارهای فرهنگی و اجتماعی چالشهای گوناگون و منحصر به فردی دارد. دخالت در برخی رسوم و مراسم باید مختص قشر یا زیرگروه جمعیت هدف باشد. با وجود توافق درازمدت و هماهنگ شده با گروهها و جوامع، استانداردهای اجتماعی جدیدی ظهور خواهند کرد که هنجارهای مضر قدیمی را به چالش می‌کشند.
برخی اقدامات ضروری عبارتند از:
- گروهها و جوامع باید پیشرو در یافتن مشکلات و راه حلها در مورد عمل آزمایش بکارت باشند. در جلسات بحث و گفتگو اعتقادات، رفتار، دیدگاهها و سیستمهای قدرت در جوامع و گروهها باید بررسی شوند. افراد آموزش دیده باید این گفتگوها راهدایت کنند.
- خلاقیت بسیار مهم است: بحث و گفتگو در گروهها میتوانند به شکل کلاس، جلسات مناظره، کارگاه، داستان گویی، کارهای هنری و حتی همراه با موسیقی و رقص انجام شوند.
- باید با گروههای ترویجگری٬ عدالت اجتماعی و حقوق زنان محلی مشورت شود تا به عملی شدن ایده ها و تغییرات کمک شود.
- باید مواد درسی مناسبی که در آن اعتقادات، دیدگاهها و مفاهیم گروهها و جوامع به شکل محترمانه بررسی میشوند٬ تهیه و توزیع شوند. استراتژیهای آموزشی باید بر اساس دیدگاه گروهها و جوامع از آزمایش بکارت تنظیم و تهیه شوند.
- توافق مشترک در جوامع و گروهها برای حذف آزمایش بکارت باید در نظر گرفته شود. این توافق میتواند به شکل یک مراسم آئینی باشد که در آن سران گروهها و اقوام مختلف گرد هم آمده و پیمان مشترک را بصورت عمومی بیان میکنند.
- روسای گروهها٬ طوایف و قبایل مختلف باید از این تغییر در اجرای رسوم جوامع خود استقبال کنند. این سران در زمینه دیدگاه مردم نسبت به مقبولیت یا عدم مقبولیت رسوماتی چون آزمایش بکارت از نفوذ بالایی برخوردار هستند.
- برای اطلاع رسانی و آموزش، ایجاد فضا برای بحث و گفتگو و عادی سازی مباحث تابو در منازل و گروهها و جوامع باید از رسانه ها٬ رادیوهای محلی، آگهی های تلویزیونی، رسانه های اجتماعی و افراد مشهور استفاده شود.
باشد تا همگی آگاه شوید(:
اولش باورش سخته واسه اونایی که سالها بهشون گفتن پرده ای وجود داره و پاره شدنیه…
کم کم پی میبرین چه ماجرای مسخره ای رو به عنوان حقیقت قبول کرده بودین.
امیدوارم روزی برسه که همه باور کنن بکارتی وجود نداره و هر کی اختیار بدن خودشو داره و می تونن هر جور دلش می خواد لذت ببره