در پی سومین زایمان کیت میدلتون٬ همسر شاهزاده ویلیام (نوه ملکه انگلیس) و مراجعه وی به منزل پس از تنها شش ساعت٬ بحثهای «تخصصی» زیادی در فضای مجازی ایران شکل گرفت. مردانی ادعا کردند زنان ایرانی هنگام زایمان جیغ و داد الکی میکنند تا شوهرانشان را سرکیسه کنند٬ یا بی جهت به جای زایمان طبیعی٬ سزارین میکنند. گویا اخیرا به حول و قوه اینترنتی ، مردان ایرانی توانایی های قابل توجهی در عرصه بارداری، زایمان، شیردهی و .. پیدا کرده اند.
نمونه هایی از این مردان را می توانید در کامنتهای عکس بالا ببینید. نمونه های خیلی زیاد دیگری را هم نمی توانید در عکسهای بالا ببینید، آنها در مقام قانونگذاران، و مجریان قوانین مربوط به مسائل زنان٬ به زنان خدمت می کنند تا زنان را از مسائل زنانه آگاه کنند٬ چرا که دو برابر زنانی که عقلشان نصف مردان است٬ در مورد مسائل زنانه اطلاعات دارند.
البته این نوع مردان در همه رنگ و اندازه ای در اطراف شما یافت می شوند. مثلا می توانند در لباس یک شاهزاده پولدار انگلیسی در کنار همسر زائویی که همین دو سه ساعت پیش زاییده٬ و حالا به مدد انواع مسکن ها و ویتامین ها و بخیه ها و تیم آرایشگر و تیم لباس و کفش و دکتر و پرستار و … کاملا آراسته روی کفش های پاشنه بلند ایستاده٬ ظاهر شوند تا به شما نشان بدهند که بله زن یعنی این! و بعد با بادی در غبغب به دوربین نگاه کنند که یعنی به زن من نگاه کنید آدم شوید و بعد از زایمان مثل آدم تازه زایمان کرده نیافتید روی تخت، خاک برسرهای ضعیفِ مچاله!
در پیروی از این شاهزاده و دیگر مردانی که سعی در “سوپر وومن” نشان دادن املاکشان -ببخشید همسرانشان- و به رخ کشیدن توانایی های بسیار خارق العاده آنان دارند، یک سری هم مثل آقای کاوه مطمئن هستند که “زنهای ایرانی” شلوغش کرده اند و “اتفاقا زایمان یک اتفاق طبیعیه”.
«طبیعی» مثلا یعنی اینکه زن در حین اسب سواری یکهو درد زایمانش شروع شود و مثل فیلمها در کسری از ثانیه کیسه آبش بترکد و بعد در کسری از کسر ثانیه بچه اش بیافتد بیرون! زن واقعی چون سرعت عملش هم بالاست بچه را وسط زمین و هوا مثل توپ می گیرد و بعد هم همین زن، شق و رق خونها را از وسط رانهایش پاک کند (یا اگر هم که مثل حضرت فاطمه کلا خونریزی نداشته باشد که چه بهتر) و برود خانه و سفره نذری بدهد و بعد هم مثل تهمینه یک تنه سهرابش را بزرگ کند و مثل دسته گل تحویل جامعه و پدرش بدهد (که خب حالا عاقبت این تحویل دادن اهمیت ندارد و مرد جایزالخطاست و شت هپنز و این حرفها).
البته این مهم که امروزه مردان به کمک اینترنت می توانند فرایند گاه ۱۸ ساعته زایمان زن را در چند دقیقه با آهنگی ملایم مشاهده کنند، مشخصا نقش بسزایی در دانش آنها از زایمان دارد.
با این حال به عنوان ضعیفه ای که کمتر از دو سال پیش یک بار زایمان کرده و تا زایمان دومش تنها یک هفته باقی ست، امروز تصمیم گرفتم اشتباهاتی که دکترها و پرستارهایم در گذشته در این باره مرتکب شدهاند و خواهند شد را کمی توضیح بدهم تا خدای نکرده باقی زنان به راه خطا نروند و راه همان بانوی سوارکار سفره انداز را پیشه کنند و مثل من و میلیونها زن دیگر یک مشت دست و پا چلفتی لوس ضعیف نباشند.
یک مشت آدم بیکار که هیچ تخصصی در زمینه زایمان و بارداری ندارند در بیمارستانها با لباسهای مخصوص مشغول به کار اند که مردم الکی اسمشان را گذاشته اند دکتر و پرستار و متخصص. مدرک آنها نیز قاعدتا کاملا بهدردنخور است چون امروزه دوران عوض شده و میشود همه این چیزها را گوگل کرد و دید. باید اعتراف کنم که من نیز به دلیل هورمونی بودن و زنِ ناقص العقل بودن متاسفانه گول این دکترهای شیاد را خوردم و حدود دو سال پیش پا به یکی از این مراکز فساد-پزشکی گذاشتم و تحت درمان گروه پزشکی به اصطلاح متخصصان شناخته شده و مطرح و نیز فارغ التحصیلان ِمعتبرترین دانشگاه های پزشکیِ مخوف کشور امریکا بودند قرار گرفتم. در دوران بارداری به دلیل داشتن بارداری پیچیده این گروه بارها مرا مورد انواع آزمایشها قرار دادند و مطمئنم که با گرفتن خون از من، طلسم ها و دعاهایی به من خوراندند که در اثر آنها فرزندی که خطر سقط و مرگش وجود داشت صحیح و سالم به دنیا آمد و در نتیجه خواست تقدیر و طبیعت انجام نگرفت. همچنین به دلیل جثه کوچک من و دیابت بارداری و بچه بزرگی که حمل می کردم، این گروه بیشرمانه قوانین طبیعی را زیر پا گذاشتند و بجای اینکه بگذارند من به صورت خیلی طبیعی همراه با بچه سر زا بروم ، شکمم را به شکل بسیار احمقانه ای شکافتند و بچه را بیرون آوردند و در نتیجه هر دوی ما به شکل کاملا غیرطبیعی و ناراحت کننده ای زنده ماندیم.
قبل از زایمان یک سری کلاس برای شستشوی مغزی ما طراحی کرده بودند که در آنها مواردی به شرح زیر به ما آموزش داده میشد:
۱. اینکه در فیلمها می بینید کیسه آب زن میترکد و بچه دو ثانیه بعد دنیا می آید واقعیت ندارد. ترکیدن کیسه آب معمولا یکی از مراحل اولیه زایمان است.
۲. اینکه می بینید در فیلمها و اینترنت خانمهای باردار دو تا جیغ میزنند و کل مدت زایمانشان یکی دو ساعت هم نیست و گاه حتی وقت نمی کنند به بیمارستان برسند یا از در خانه بیرون بروند کاملا غیرمعمول است. در حالت عادی برای زنی که برای اولین بار زایمان طبیعی میکند از اولین مرحله تا تولد نوزاد چیزی بین هشت تا هجده ساعت طول می کشد. در مواردی زایمان می تواند حتی بیشتر از این به طول بیانجامد که پزشکان معمولا با معاینه جنین و کنترل ضربان قلب او، مداخله می کنند و بچه را به دنیا می آورند.
۳. اکثر زنانی که به صورت طبیعی زایمان می کنند از مسکن ها استفاده می کنند. یکی از انواع این مسکن ها یک مسکن قوی به اسم اپیدورال است که به ستون فقرات زن زائو تزریق می شود و از کمر به پایین را بی حس میکند. این مسکن این امکان را فراهم می آورد که زن انقباض های مورد نیاز را حس کند و بتواند بچه را از کانال تولد به بیرون فشار دهد، اما در عین حال درد قابل تحملی داشته باشد. این مسکن مثلا برای کسانی که آستانه درد پایینی دارند و سابقه از هوش رفتن به خاطر درد را دارند می تواند مفید باشد. در خیلی از ویدیوهایی که از زایمان دیده اید، زن زائو این مسکن را دریافت کرده است و در نتیجه نسبتن آررام است و دیوانه وار داد و فریاد نمی کند.
۴. بعد از به دنیا آمدن بچه، مادر و فرزند تا دو ساعت در اتاقی که زایمان در آن انجام گرفته باقی می مانند تا استراحت کنند و در این مدت آنها را حتی با تخت و امکانات بیمارستانی حرکت نمیدهند.
۵. بعد از گذشتن دو ساعت، مادری که هنوز مقدار قابل توجهی از مسکن در خونش باقی ست٬ با احتیاط فراوان به اتاق دیگری به نام اتاق “مراقبت پس از زایمان” برده می شود. زن زائو تا حداقل دو روز در این اتاق تحت مراقبت است و دارو دریافت می کند.
۶. در آمریکا حدود یک سوم از زنان باردار عمل سزارین انجام می دهند. این عمل نه به خواست مادر که به دلایل پزشکی انجام می شود. این عمل که مانند خیلی از عملهای جدی با خطر مرگ همراه است، چهل و پنج دقیقه تا یک ساعت طول میکشد. قبل از عمل مادر به صورت نشسته روی تخت قرار میگیرد و مسکنی به نخاع او تزریق می شود. در برخی موارد بیهوشی کامل و یا مخلوطی از مسکن نخاعی و اپیدورال یا اپیدورال استفاده می شود. در تمام این موارد مادر مقدار قابل توجهی مسکن دریافت می کند که تا چندین ساعت پس از زایمان فعال هستند.
۷- پس از اتمام عمل و تعداد قابل توجهی بخیه (در درون و نیز روی پوست)، مادر و فرزند به اتاق نگهداری پس از زایمان منتقل می شوند و مادر تا حدود چهار روز در بیمارستان در این اتاق می ماند. بعد از حدود ۴۸ تا ۷۲ ساعت٬ پرستار از مادر میخواهد برای راه رفتن از تخت پایین بیاید (مادر در تمام این مدت هر چند ساعت یک بار مسکن قوی دریافت میکند). اگر مادر بتواند چند قدم بردارد در یکی دو روز آینده از بیمارستان مرخص می شود و معمولا مقداری مسکن قوی برای او تجویز میشود. اگر مادر حتی با دریافت مسکن قوی نتواند راه برود، مدت بیشتری در بیمارستان خواهد ماند. مثلا من در شب سوم و بعد از ۷۲ ساعت، در حالی که مسکن قوی هم دریافت کرده بودم، به محض ایستادن روی پاهایم غش کردم و در نتیجه دو روز بیشتر در بیمارستان ماندم.
۸. در روز مرخصی مادر روی ویلچر به طرف ماشینش برده می شود و پرستاران به او تاکید می کنند که باید از هر نوع کار سنگین یا برداشتن وزنه ای بیشتر از وزن کودک خودش خودداری کند. مادر در منزل در روزهای آینده تا حداقل یک هفته پس از زایمان در بستر است و چهار تا شش هفته بعد از زایمان باید از ارتباط جنسی خودداری کند. برای زنانی که حین زایمان طبیعی پارگی داشته اند این مدت می تواند طولانی تر باشد.
۹. زایو چه در زایمان طبیعی و چه در زایمان سزارین، تا چندین روز پس از زایمان خونریزی دارد.
البته که نکات بالا را فقط یک مشت آدم بیسواد در سراسر جهان رعایت می کنند که شلوغش کرده اند و به اسم پزشک و متخصص بیخودی جو می دهند. وگرنه واقعیت همانطور که می دانیم این است که زن بعد از اینکه بچه را هل داد بیرون، باید بلند شود و مثل زن خوب فرمانبر پارسا خانه را آب و جارو کند، خورشت قورمه سبزی و آش کارده بار بگذارد، سرخاب سفیداب کند، ظرف شیر و عسل و برگِ گل برای شستن پای آقایش درست کند و همینطور که یک بچه از پستانش آویزان است و خون از بچه دان اش می زند بیرون، چادر گل گلی اش را بپیچد دورش و سفره بیندازد از این سر تا آن سر. حالا اگر این وسط پسر هم زاییده باشد خوب است بلد باشد گوسفند بسته شده توی حیاط را هم خودش سر ببرد، پوست بکند و کله پاچه فردا را هم بار بگذارد که وقتی آقا خسته از سر کار می رسد و نیاز به استراحت مطلق دارد پذیرایی درخوری از او کند.
در اینجا دوست دارم به آن زنی که میرود، اینسان صبور سنگین سرگردان، روی پاشنه بلند تق تقی چندهزار دلاری براقش می ایستد و هی به عکاسها لبخندهای مُسکنی کج و معوج تحویل می دهد تبریک بگویم که به هر جهت شانس آورده و زمان تغییر کرده.
وگرنه اگر همین شاهزاده خانم فقط یک چند قرن زودتر متولد شده بود، مثل مری انتوانت فرانسوی زایمانش جلوی چشم ردیف های متعددی از مردان صاحب مقام و ملک یا کلا جلوی چشم عموم مردمی انجام می شد که مشتاقانه ایستاده بودند بند و بساط خانم از هم باز شود و کله همایونی این شاهزاده آینده بزند بیرون. در نتیجه می توان دو رکعت نماز شکر به جا آورد که لااقل کل زایمان دوشز را پخش زنده در سطح جهان نمی کنند.
همچنین دوست دارم از آن دسته از آقایانی که برای یک تبخال یا یک سرماخوردگی معمولی چند روز از سر کار مرخصی می گیرند و نیاز به مراقبت های ویژه پیدا می کنند عذرخواهی کنم و قصور خود و همجنسانم را بپذیرم. اینجانب با کمال شرمندگی ساک بیمارستانم را برای پنج روز میپیچم و به همسرم اعلام میکنم که باید چندین هفته از کارش مرخصی بگیرد تا از مادرِنوزاد و نوزادش مراقبت کند! شما به خوبی و «طبیعت» خودتان ببخشید.
ساره سکوت
دیدگاهتان را بنویسید